ubuntu

تنظیم سرور ذخیره سازی آبجکت با استفاده از Minio در اوبونتو 18

مقدمه
از راه حل های بکاپ گیری مبتنی بر cloud گرفته تا شبکه های تحویل محتوا با دسترسی بالا (CDN) ، امکان ذخیره حباب های بدون ساختار داده های هدف و دسترسی آنها از طریق API های HTTP ، معروف به  object storage، به بخشی جدایی ناپذیر از چشم انداز فناوری مدرن تبدیل شده است.
Minio یک سرور مجازی ذخیره سازی آبجکت منبع باز محبوب است که با سرویس ذخیره cloud Amazon S3 سازگار است. برنامه هایی که برای گفتگو با آمازون S3 پیکربندی شده اند نیز می توانند پیکربندی شوند تا با Minio صحبت کنند ، و در صورتی که می خواهید کنترل بیشتری روی سرور مجازی ذخیره سازی شیء خود داشته باشید ، Minio یک گزینه مناسب برای S3 خواهد بود. این سرویس داده های بدون ساختار مانند عکس ها ، فیلم ها ، فایل های ورود به سیستم ، نسخه پشتیبان، و عکس های کانتینر یا VM را ذخیره می کند ، و حتی می تواند یک سرور مجازی ذخیره سازی شیء تکی را فراهم کند که چندین درایو را در بسیاری از سرور مجازی ها پخش کند.
Minio در Go نوشته شده است ، با یک کلاینت خط فرمان به اضافه یک رابط مرورگر ارائه می شود و از سرویس صف بندی ساده برای پروتکل درخواست پیشرفته پیام (AMQP) ، Elasticsearch ، Redis ، NATS و PostgreSQL پشتیبانی می کند. به خاطر همه ی این دلایل ، یادگیری راه اندازی سرور مجازی ذخیره سازی Minio می تواند انعطاف پذیری و کاربرد گسترده ای را به پروژه شما بیافزاید.
در این آموزش ،
سرور مجازی Minio را روی سرور مجازی Ubuntu 18.04 خود نصب خواهید کرد و آن را به عنوان یک سرویس systemd پیکربندی میکنید.
• با استفاده از Let’s Encrypt ، یک SSL / TLS را برای تأمین امنیت ارتباط بین سرور مجازی و مشتری تنظیم میکنید.
• برای استفاده و مدیریت سرور مجازی به رابط مرورگر Minio از طریق HTTPS دسترسی پیدا میکنید.
پیش نیازها
برای تکمیل این آموزش ، به موارد زیر نیاز دارید:
• یک سرور مجازی Ubuntu 18.04 که مطابق با آموزش راه اندازی اولیه سرور مجازی Ubuntu 18.04 تنظیم شده باشد، شامل یک کاربر غیر ریشه sudo و فایروال .
• نام دامنه کاملاً ثبت شده. می توانید یکی از آنها را در Namecheap خریداری کنید یا به صورت رایگان در Freenom دریافت کنید. در این آموزش دامنه شما به صورت your_domain نمایش داده می شود.
• سوابق DNS زیر که برای سرور مجازی Minio شما تنظیم شده باشد.
o یک رکورد A با نام سرور مجازی تان (به عنوان مثال minio-server.your_domain) که به آدرس IPv4 سرور مجازی شما اشاره کند.
o (اختیاری) اگر می خواهید سرور مجازی شما از طریق IPv6 قابل دسترسی باشد ، به یک رکورد AAAA با نام سرور مجازی خود نیاز خواهید داشت که به آدرس IPv6 سرور مجازی شیء شما اشاره دارد.
مرحله 1 – نصب و پیکربندی سرور مجازی Minio
می توانید سرور مجازی Minio را با کامپایل کد منبع یا از طریق یک فایل باینری نصب کنید. برای نصب آن باید حداقل Go 1.12 را روی سیستم خود نصب داشته باشید.
در این مرحله شما سرور مجازی را از طریق باینری از پیش کامپایل شده نصب کرده و سرور مجازی Minio را پس از آن پیکربندی می کنید.
ابتدا به سرور مجازی خود وارد شوید و sammy را با نام کاربری و your_server_ip را با آدرس IP سرور مجازی Ubuntu 18.04 خود جایگزین کنید:
⦁ $ ssh sammy@your_server_ip

اگر اخیراً پایگاه داده بسته را به روز نکرده اید ، اکنون آن را به روز کنید:
⦁ $ sudo apt update

در مرحله بعد ، فایل باینری سرور مجازی Minio را از وب سایت رسمی دانلود کنید:
⦁ $ wget https://dl.min.io/server/minio/release/linux-amd64/minio

خروجی مشابه زیر را دریافت خواهید کرد:
Output
–2019-08-27 15:08:49– https://dl.min.io/server/minio/release/linux-amd64/minio
Resolving dl.min.io (dl.min.io)… 178.128.69.202
Connecting to dl.min.io (dl.min.io)|178.128.69.202|:443… connected.
HTTP request sent, awaiting response… 200 OK
Length: 44511616 (42M) [application/octet-stream]
Saving to: ‘minio’

minio 100%[===================>] 42.45M 21.9MB/s in 1.9s

2019-08-27 15:08:51 (21.9 MB/s) – ‘minio’ saved [44511616/44511616]

پس از اتمام دانلود ، فایلی به نام minio در دیرکتوری کار شما قرار می گیرد. برای اجرای آن از دستور زیر استفاده کنید:
⦁ $ sudo chmod +x minio

اکنون ، فایل را به دیرکتوری / usr / local / bin انتقال دهید جایی که اسکریپت راه اندازی systemd  در Minio انتظار دارد آن را پیدا کند:
⦁ $ sudo mv minio /usr/local/bin

این کار به ما این امکان را می دهد که بعداً یک فایل واحد خدمات را در این آموزش بنویسیم تا به طور خودکار Minio را در هنگام راه اندازی اجرا کند.
به دلایل امنیتی ، بهتر است از اجرای سرور مجازی Minio به عنوان root اجتناب کنید. با این کار آسیب هایی که در صورت به خطر افتادن به سیستم شما وارد میشود، می تواند محدود شود. از آنجا که اسکریپت systemd  که در مرحله 2 از آن استفاده خواهید کرد به دنبال یک حساب کاربری و گروهی به نام minio-user است ، کاربر جدیدی با این نام ایجاد کنید:
⦁ $ sudo useradd -r minio-user -s /sbin/nologin

در این دستور ، شما از فلگ -s برای تنظیم / sbin / nologin به عنوان پوسته برای minio-user استفاده کرده اید. این پوسته ای است که اجازه ورود به کاربر را نمی دهد ، که برای minio-user استفاده نمی شود.
سپس ، مالکیت Binary Minio را به minio-user تغییر دهید:
⦁ $ sudo chown minio-user:minio-user /usr/local/bin/minio

سپس ، یک دایرکتوری ایجاد خواهید کرد که در آن Minio فایل ها را ذخیره می کند. این محل ذخیره برای سطل هایی خواهد بود که بعداً برای سازماندهی اشیاء ذخیره شده روی سرور مجازی Minio خود استفاده خواهید کرد. در این آموزش دایرکتوری minio نامگذاری می شود:
⦁ $ sudo mkdir /usr/local/share/minio

مالکیت آن دایرکتوری را به minio-user بدهید:
⦁ $ sudo chown minio-user:minio-user /usr/local/share/minio

بیشتر فایل های پیکربندی سرور مجازی در دیرکتوری / etc ذخیره می شوند ، بنابراین فایل پیکربندی Minio خود را در آنجا ایجاد کنید:
⦁ $ sudo mkdir /etc/minio

مالکیت آن دیرکتوری را نیز به minio-user اختصاص دهید:
⦁ $ sudo chown minio-user:minio-user /etc/minio

برای ایجاد فایل محیط مورد نیاز برای تغییر پیکربندی پیش فرض از Nano یا ویرایشگر متن مورد علاقه خود استفاده کنید:
⦁ $ sudo nano /etc/default/minio

پس از باز شدن فایل ، خطوط زیر را اضافه کنید تا متغیرهای مهم محیطی در فایل محیط شما تنظیم شود:
/etc/default/minio
MINIO_ACCESS_KEY=”minio”
MINIO_VOLUMES=”/usr/local/share/minio/”
MINIO_OPTS=”-C /etc/minio –address your_server_ip:9000″
MINIO_SECRET_KEY=”miniostorage”

بیایید به این متغیرها و مقادیری که تعیین کرده اید نگاهی بیندازیم:
⦁ MINIO_ACCESS_KEY: کلید دسترسی شما برای دسترسی به رابط کاربری مرورگر Minio را تعیین می کند.
⦁ MINIO_SECRET_KEY: کلید خصوصی را که برای تکمیل اطلاعات ورود به سیستم استفاده می کنید ، رابط Miniio قرار می دهد. این آموزش مقدار را miniostorage تنظیم کرده است ، اما ما توصیه می کنیم یک رمز عبور متفاوت و پیچیده تر را برای امنیت سرور مجازی خود انتخاب کنید.
⦁ MINIO_VOLUMES: پوشه ذخیره ای را که برای سطل های خود ایجاد کرده اید مشخص می کند.
⦁ MINIO_OPTS: مکان و نحوه سرویس دهی سرور مجازی داده ها را تغییر می دهد. فلگ -C ، Minio را به دیرکتوری پیکربندی مورد استفاده خود هدایت میکند ، در حالی که فلگ –address ، آدرس IP و پورت اتصال را به Minio می گوید . اگر آدرس IP مشخص نشده باشد ، Minio به هر آدرس پیکربندی شده روی سرور مجازی ، از جمله localhost و هر آدرس IP مربوط به Docker متصل می شود ، بنابراین مشخص کردن مستقیم آدرس IP در اینجا توصیه می شود. در صورت تمایل می توانید درگاه پیش فرض 9000 را تغییر دهید.
در آخر ، پس از اتمام تغییرات ، فایل محیط را ذخیره کنید و ببندید.
اکنون Minio را نصب کرده اید و متغیرهای مهم محیطی را تنظیم کرده اید. در مرحله بعدی ، سرور مجازی را پیکربندی می کنید تا به عنوان یک سرویس سیستمی اجرا شود.
مرحله 2 – نصب اسکریپت Systemd راه اندازی Minio
در این مرحله ، سرور مجازی Minio را پیکربندی خواهید کرد تا به عنوان یک سرویس سیستمی مدیریت شود.
ابتدا فایل رسمی توصیف کننده خدمات Minio را با استفاده از دستور زیر دانلود کنید:
⦁ $ curl -O https://raw.githubusercontent.com/minio/minio-service/master/linux-systemd/minio.service

خروجی مشابه زیر را دریافت خواهید کرد:
Output

% Total % Received % Xferd Average Speed Time Time Time Current
Dload Upload Total Spent Left Speed
100 835 100 835 0 0 6139 0 –:–:– –:–:– –:–:– 6139

پس از اتمام دانلود ، فایلی به نام minio.service در دیرکتوری کار شما قرار می گیرد.
برای حسابرسی محتوای minio.service قبل از استفاده ، آن را در ویرایشگر متن باز کنید تا محتویات آن را مشاهده کنید:
⦁ $ nano minio.service

خروجی زیر را نشان می دهد:
/etc/systemd/system/minio.service
[Unit]
Description=MinIO
Documentation=https://docs.min.io
Wants=network-online.target
After=network-online.target
AssertFileIsExecutable=/usr/local/bin/minio

[Service]
WorkingDirectory=/usr/local/

User=minio-user
Group=minio-user

EnvironmentFile=/etc/default/minio
ExecStartPre=/bin/bash -c “if [ -z \”${MINIO_VOLUMES}\” ]; then echo \”Variable MINIO_VOLUMES not set in /etc/default/minio\”; exit 1; fi”

ExecStart=/usr/local/bin/minio server $MINIO_OPTS $MINIO_VOLUMES

# Let systemd restart this service always
Restart=always

# Specifies the maximum file descriptor number that can be opened by this process
LimitNOFILE=65536

# Disable timeout logic and wait until process is stopped
TimeoutStopSec=infinity
SendSIGKILL=no

[Install]
WantedBy=multi-user.target

# Built for ${project.name}-${project.version} (${project.name})

این فایل واحد خدمات، سرور مجازی Minio را با استفاده از کاربر minio-user که قبلاً ایجاد کرده اید ، شروع می کند. همچنین متغیرهای محیطی را که در مرحله آخر تنظیم کرده اید ، پیاده سازی می کند و باعث می شود سرور مجازی به طور خودکار در هنگام راه اندازی اجرا شود. برای اطلاعات بیشتر در مورد فایل های واحد سیستمی ، به راهنمای ما در مورد اطلاع از واحدهای سیستمی و فایل های واحد مراجعه کنید.
هنگامی که محتوای اسکریپت را مشاهده کردید ، ویرایشگر متن خود را ببندید.
Systemd نیاز دارد که فایلهای واحد در دیرکتوری تنظیمات سیستمی ذخیره شود ، بنابراین minio.service را به آنجا جابجا کنید:
⦁ $ sudo mv minio.service /etc/systemd/system

سپس دستور زیر را برای لود مجدد تمام واحدهای systemd  اجرا کنید:
⦁ $ sudo systemctl daemon-reload

در آخر ، Minio را فعال کنید تا شروع به کار کند:
⦁ $ sudo systemctl enable minio

منجر به خروجی زیر می شود:
Output
Created symlink from /etc/systemd/system/multi-user.target.wants/minio.service to /etc/systemd/system/minio.service.

اکنون که اسکریپت systemd نصب و پیکربندی شده است ، زمان شروع کار سرور مجازی است.
مرحله 3 – شروع به کار سرور مجازی Minio
در این مرحله ، شما سرور مجازی را راه اندازی کرده و فایروال را اصلاح می کنید تا امکان دسترسی از طریق رابط مرورگر فراهم شود.
ابتدا سرور مجازی Minio را شروع کنید:
⦁ $ sudo systemctl start minio

در مرحله بعدی ، با اجرای این دستور، وضعیت Minio ، آدرس IP مورد نظر خود ، استفاده از حافظه آن و موارد دیگر را تایید کنید:
⦁ $ sudo systemctl status minio
خروجی زیر را دریافت خواهید کرد:
⦁ Output
● minio.service – MinIO
Loaded: loaded (/etc/systemd/system/minio.service; enabled; vendor preset: enabled)
Active: active (running) since Mon 2019-12-09 21:54:02 UTC; 46s ago
Docs: https://docs.min.io
Process: 3405 ExecStartPre=/bin/bash -c if [ -z “${MINIO_VOLUMES}” ]; then echo “Variable MINIO_VOLUMES not set in /etc/default/minio”; exit 1; fi (code=exited, status=0/SUCCES
Main PID: 3407 (minio)
Tasks: 7 (limit: 1152)
CGroup: /system.slice/minio.service
└─3407 /usr/local/bin/minio server -C /etc/minio –address your_server_IP:9000 /usr/local/share/minio/

Dec 09 21:54:02 cart-Minion-Object-1804-1 systemd[1]: Started MinIO.
Dec 09 21:54:03 cart-Minion-Object-1804-1 minio[3407]: Endpoint: http://your_server_IP:9000
Dec 09 21:54:03 cart-Minion-Object-1804-1 minio[3407]: Browser Access:
Dec 09 21:54:03 cart-Minion-Object-1804-1 minio[3407]: http://your_server_IP:9000

در مرحله بعد ، دسترسی از طریق فایروال به سرور مجازی Minio در پورت پیکربندی شده را فعال کنید. در این آموزش ، این درگاه 9000 است.
ابتدا این قانون را اضافه کنید:
$ sudo ufw allow 9000

سپس فایروال را فعال کنید:
⦁ $ sudo ufw enable

اعلان زیر را دریافت خواهید کرد:
Output
Command may disrupt existing ssh connections. Proceed with operation (y|n)?

برای تأیید ، y و ENTER را فشار دهید. سپس خروجی زیر را دریافت خواهید کرد:
Output
Firewall is active and enabled on system startup

اکنون Minio آماده پذیرش ترافیک است ، اما قبل از اتصال به سرور مجازی ، با نصب یک گواهی SSL / TLS ارتباط خود را ایمن خواهید کرد.
مرحله چهارم – ایمن سازی دسترسی به سرور مجازی Minio با یک گواهینامه TLS
در این مرحله با استفاده از یک کلید خصوصی و مجوز عمومی که از یک مرجع گواهی (CA) ، در این حالت  Let’s Encryptبه دست آمده است ، به سرور مجازی Minio خود دسترسی پیدا خواهید کرد. برای دریافت گواهینامه رایگان SSL ، از Certbot استفاده خواهید کرد.
ابتدا به HTTP و HTTPS اجازه دهید به فایروال شما دسترسی داشته باشید. برای انجام این کار ، پورت 80 را باز کنید که درگاه HTTP است:
⦁ $ sudo ufw allow 80

سپس ، درگاه 443 را برای HTTPS باز کنید:
⦁ $ sudo ufw allow 443

پس از افزودن این قوانین ، وضعیت فایروال خود را با این دستور بررسی کنید:
⦁ $ sudo ufw status verbose

خروجی مشابه زیر را دریافت خواهید کرد:
Output
Status: active
Logging: on (low)
Default: deny (incoming), allow (outgoing), disabled (routed)
New profiles: skip

To Action From
— —— —-
22/tcp (OpenSSH) ALLOW IN Anywhere
9000 ALLOW IN Anywhere
443 ALLOW IN Anywhere
80 ALLOW IN Anywhere
22/tcp (OpenSSH (v6)) ALLOW IN Anywhere (v6)
9000 (v6) ALLOW IN Anywhere (v6)
443 (v6) ALLOW IN Anywhere (v6)
80 (v6) ALLOW IN Anywhere (v6)

این خروجی تأیید می کند که درگاه های 80 و 443 باز هستند ، و اطمینان می دهند که سرور مجازی شما درخواست هایی را از طریق اینترنت می پذیرد.
سپس ، Certbot را نصب خواهید کرد. از آنجا که Certbot منبع PPA جداگانه ای را حفظ می کند ، ابتدا باید آن را قبل از نصب Certbot ، همانطور که نشان داده شده است ، به لیست منابع خود اضافه کنید:
برای آمادگی برای اضافه کردن منبع PPA ، ابتدا software-properties-common که بسته ای برای مدیریت PPA ها است را نصب کنید:
⦁ $ sudo apt install software-properties-common

این بسته به جای اینکه بصورت دستی انجام شود ، چندین اسکریپت مفید برای اضافه کردن و حذف PPA ها ارائه می دهد.
اکنون منبع Universe را اضافه کنید:
⦁ $ sudo add-apt-repository universe

این منبع حاوی نرم افزار منبع آزاد و باز است که توسط انجمن اوبونتو حفظ می شود ، اما توسط Canonical ، یعنی توسعه دهندگان اوبونتو به طور رسمی نگهداری نمی شود. اینجا مرحله است که ما برایCertbot منبع پیدا خواهیم کرد.
سپس منبع Certbot را اضافه کنید:
⦁ $ sudo add-apt-repository ppa:certbot/certbot

خروجی زیر را دریافت خواهید کرد:
Output
This is the PPA for packages prepared by Debian Let’s Encrypt Team and backported for Ubuntu(s).
More info: https://launchpad.net/~certbot/+archive/ubuntu/certbot
Press [ENTER] to continue or ctrl-c to cancel adding it

ENTER را برای پذیرش فشار دهید.
سپس لیست بسته ها را به روز کنید:
⦁ $ sudo apt update

در آخر ، certbot را نصب کنید:
⦁ $ sudo apt install certbot

در مرحله بعد ، برای تولید یک گواهینامه جدید SSL از certbot استفاده خواهید کرد.
از آنجا که اوبونتو 18.04 هنوز نصب اتوماتیک را پشتیبانی نمی کند ، برای به دست آوردن گواهینامه از دستور certonly  و –standalone استفاده خواهید کرد:
⦁ $ sudo certbot certonly –standalone -d minio-server.your_domain

–standalone بدان معنی است که این گواهی مربوط به یک وب سرور مجازی مستقل داخلی است. برای کسب اطلاعات بیشتر در این مورد ، به آموزش نحوه استفاده از حالت مستقل Certbot برای بازیابی گواهی های Let’s Encrypt SSL در اوبونتو 18.04 مراجعه کنید.
خروجی زیر را دریافت خواهید کرد:
Output
Saving debug log to /var/log/letsencrypt/letsencrypt.log
Plugins selected: Authenticator standalone, Installer None
Enter email address (used for urgent renewal and security notices) (Enter ‘c’ to
cancel):

ایمیل خود را اضافه کنید و ENTER را فشار دهید.
سپس Certbot از شما می خواهد Letry Encrypt ثبت نام کنید.
Output
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Please read the Terms of Service at
https://letsencrypt.org/documents/LE-SA-v1.2-November-15-2017.pdf. You must
agree in order to register with the ACME server at
https://acme-v02.api.letsencrypt.org/directory
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
(A)gree/(C)ancel:

A را تایپ کرده و ENTER را برای تایید فشار دهید.
در مرحله بعد ، از شما سؤال میشود که آیا می خواهید ایمیل خود را با بنیاد الکترونیکی Frontier به اشتراک بگذارید:
Output
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Would you be willing to share your email address with the Electronic Frontier
Foundation, a founding partner of the Let’s Encrypt project and the non-profit
organization that develops Certbot? We’d like to send you email about our work
encrypting the web, EFF news, campaigns, and ways to support digital freedom.
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
(Y)es/(N)o:

پس از پاسخ دادن به صورت Y یا N ، کلیدهای عمومی و خصوصی شما ایجاد خواهند شد و در دیرکتوری /etc/letsencrypt/live/minio-server.your_domain_name ذخیره میشود.
در مرحله بعد ، این دو فایل (privkey.pem و fullchain.pem) را در دیرکتوری certs در پوشه تنظیمات سرور مجازی Minio ، که در این آموزش /etc/minio است، کپی کنید. برای کپی کردن privkey.pem و تغییر نام فایل private.key از دستور زیر استفاده کنید:
⦁ $ sudo cp /etc/letsencrypt/live/minio-server.your_domain_name/privkey.pem /etc/minio/certs/private.key

سپس همین کار را برای fullchain.pem انجام دهید ، و نتیجه را public.crt بنامید.
⦁ $ sudo cp /etc/letsencrypt/live/minio-server.your_domain_name/fullchain.pem /etc/minio/certs/public.crt

اکنون ، مالکیت فایل ها را به minio-user تغییر دهید. ابتدا این کار را برای private.key انجام دهید:
⦁ $ sudo chown minio-user:minio-user /etc/minio/certs/private.key

سپس برای public.crt:
⦁ $ sudo chown minio-user:minio-user /etc/minio/certs/public.crt

سرور مجازی Minio را مجدداً راه اندازی کنید تا از گواهینامه آگاه شود و شروع به استفاده از HTTPS کند:
⦁ $ sudo systemctl restart minio

گواهی های Let’s Encrypt فقط برای نود روز اعتبار دارند. این امر برای ترغیب کاربران به اتوماسیون فرایند تجدید گواهینامه است. بسته Certbot که نصب کردید ، یک اسکریپت تجدید شده را به /etc/cron.d اضافه می کند. این اسکریپت روزانه دو بار اجرا می شود و به طور خودکار هر مدرکی را که سی روز از انقضا آن گذشته ، تمدید می کند.
با این کار ، اتصال Minio اکنون ایمن است و گواهی SSL / TLS به طور خودکار برای شما تجدید می شود. در مرحله بعدی ، از طریق مرورگر به Minio وصل می شوید تا از سرور مجازی استفاده شود.
مرحله 5 – اتصال ایمن به رابط وب Minio با استفاده از HTTPS
در این مرحله ، با اطمینان از طریق HTTPS به رابط وب Minio وصل خواهید شد و سپس سطل ایجاد کرده و اشیاء را در آنها آپلود می کنید.
با قرار دادن مرورگر خود به https: //minio-server.your_domain: 9000 به رابط وب دسترسی پیدا کنید.
صفحه ورود به سرور مجازی Minio را مشاهده خواهید کرد:

اکنون با وارد کردن اعتبارنامه خود وارد رابط اصلی شوید. برای دسترسی به کلید ، MINIO_ACCESS_KEY را که در فایل محیط /etc/default/minio در مرحله 1 تنظیم کرده اید، وارد کنید. برای کلید مخفی ، MINIO_SECRET_KEY را که در همان فایل تنظیم کرده اید ، تایپ کنید. پس از وارد کردن اعتبارنامه ، روی دکمه گرد که فلشی درست در زیر فیلدهای ورودی دارد، کلیک کنید.
سپس رابط کاربری Minio به شما ارائه می شود. برای ایجاد یک سطل جدید که در آن می توانید اشیاء را ذخیره کنید ، روی دکمه + به رنگ قرمز روشن در سمت راست پایین رابط اصلی کلیک کنید تا دو دکمه زرد دیگر ظاهر شود.

بر روی دکمه زرد وسط کلیک کنید و یک نام برای سطل جدید خود را در اعلان نمایش داده شده وارد کنید ، با فشار دادن کلید ENTER ، پاسخ خود را ذخیره کنید. سطل جدید شما اکنون آماده است تا برای ذخیره سازی استفاده شود.
توجه: هنگام نامیدن سطل Minio ، اطمینان حاصل کنید که نام شما فقط حاوی حروف کوچک ، اعداد یا خط فاصله باشد. Minio قراردادهای نامگذاری سطل را محدود می کند تا با استانداردهای AWS S3 سازگار باشد.

هنگامی که می خواهید اشیاء را به سطل خود اضافه کنید ، بر روی همان دکمه قرمز روشن مانند قبل کلیک کنید و سپس بر روی دکمه زرد بالا کلیک کنید تا اعلان آپلود فایل باز شود.
در این مرحله ، شما در کل رابط اصلی وب برای ایجاد سطل و آپلود اشیاء کار کرده اید.
نتیجه
اکنون سرور مجازی ذخیره سازی شیء Minio خود را دارید که می توانید با استفاده از گواهی نامه Let’s Encrypt SSL/TLS آن را ایمن کنید. به صورت اختیاری ، میتوانید به کلاینت های دسکتاپ Minio برای FreeBSD ، لینوکس ، مک و ویندوز به عنوان یک روش جایگزین برای استفاده و مدیریت سرور مجازی ذخیره سازی شیء خود نگاهی بیاندازید.
علاوه بر این ، اگر مایل هستید ظرفیت ذخیره سازی Minio خود را فراتر از اندازه دیسک سرور مجازی خود افزایش دهید ، می توانید از سرویس ذخیره بلوک vpsgol برای وصل کردن یک حجم به سرور مجازی خود استفاده کنید و ظرفیت ذخیره سازی را تا 80 TB افزایش دهید.
اطلاعات بیشتر در مورد Minio در وب سایت مطالب پروژه موجود است. اگر می خواهید اطلاعات بیشتری در مورد ذخیره اشیاء کسب کنید ، آموزشهای مربوط به ذخیره سازی شیء را مشاهده کنید.

 

از این لینک ها زیر می توانید آمورش های بیشتری برای لینوکس پیدا کنید :

استفاده از nsh برای دستورات از راه دور اوبونتو 18 –  میزبانی وب سایت با Caddy اوبونتو 18

تنظیم سرور ذخیره سازی آبجکت با استفاده از Minio در اوبونتو 18  –  ضبط و اشتراک گذاری ترمینال با Terminalizer اوبونتو

تنظیم مسیریابی شرطی و پاسخگو با React Router v4  –  ایجاد یک URL کوتاه کننده با Django و GraphQL

یک برنامه ردیابی سلامت را با React ،GraphQL و Okta –  ساخت برنامه چت زمان حقیقی React و GraphQL

به روزرسانی فیلترهای مرتب سازی Angular (زاویه ای) –  با استفاده از React ، Superagent و API اینستاگرام

نحوه ساختن یک برنامه جهانی با Nuxt.js و Django –  دکمه دانلود با ریزتعاملات با CSS ، anime.js و segment.js

نحوه اضافه کردن عکسهای پیشرفته در Node و Express  –  با Vue ،GraphQL و Apollo Client یک وبلاگ ساخت

یک برنامه SSR با روتر Preact ، Unistore و Preact بسازید  –  ساخت برنامه های وب پیشرونده با Angular

اشکال زدایی JavaScript در تولید با نقشه های منبع  –  می توان با Koa برنامه “سلام جهانی” ساخت

ساختن یک برنامه با Node ، React ، Okta  –   مدیریت حالت فرم در React با Redux Form

نحوه تنظیم Laravel ، Nginx و MySQL  –  ارتقاء از AngularJS به Angular با ngUpgrade

استفاده از ویژوال استودیو از راه دور  –  احراز هویت API با JSON Web Tokens و Passport

راه اندازی یک پروژه React با Parcel  –  ایجاد Swiper مانند Netflix را در Vue

ساختن یک ربات تلگرام با Laravel و BotMan  –  استفاده از map، filter، و reduce در جاوااسکریپت

چگونه می توان موتور جستجوی زمان واقعی را با Vue  –  ساختن سیستم مستندات (Documentation) با Vue و VuePress

استفاده از اشتراک زنده با کد ویژوال استودیو  –  ساخت یک مقیاس اندازه گیری قدرت رمز عبور را در React

شروع عملی GraphQL با Node.js و Express  –  ساخت یک برنامه آب و هوا در Django

نحوه نصب Discourse روی Ubuntu 18  –  تأیید رمز عبور با استفاده از درخواست فرم Laravel

نحوه نصب MySQL در CentOS 8  –  استفاده از پسوند PDO PHP برای انجام تراکنش MySQL

نصب و پیکربندی SNMP Daemon و Client در Ubuntu 18  –  نصب Linux، Nginx، MariaDB،PHP در Debian 10

 

 

کلمات کلیدی خرید سرور

خرید vps – خرید سرور مجازی – خرید سرور – سرور هلند – فروش vps – سرور مجازی آمریکا – خریدvps – سرور مجازی هلند – فروش سرور مجازی – سرور آمریکا – vps – سرور مجازی انگلیس – سرور مجازی آلمان – سرور مجازی کانادا – خرید vps آمریکا – خرید وی پی اس – سرور – خرید سرور مجازی هلند – vps خرید – سرور مجازی فرانسه – سرور مجازی هلند – خرید vps آمریکاخرید سرور مجازی ارزان هلندvpsخرید vps هلندخرید سرور مجازی آمریکاخرید vps فرانسهتست vpsسرور مجازی تستسرور مجازی ویندوزارزانترین vpsخرید وی پی اسvps ارزان – 


https://vpsgol.net/product/vps-germany/

https://vpsgol.net/product/vps-usa/

https://vpsgol.net/product/vps-france/

https://vpsgol.net/product/vps-canada/

https://vpsgol.net/product/vps-poland/

https://vpsgol.net/product/vps-netherlands/

https://vpsgol.net/product/vps-england/